Organizacija Ujedinjenih nacija za obrazovanje, nauku i kulturu (UNESKO) prihvatila je predlog Litvanije i uvrstila rukopisno nasleđe prognane Dalije Grinkevičjute u svetski regisar kulturne baštine Pamćenje sveta. Građa se nalazi u Nacionalnom muzeju Litvanije. Na svečanom sastanku UNESKA, održanom 15. oktobra 2021. godine, a posvećenom tridesetogodišnjici članstva Litvanije, uručeni su sertifikati novoimenovanim čuvarima dokumentarnog nasleđa. Kada je pre tri decenije Litvanija postala članica UNESKA uspostavljen je program za podršku aktivnoj zaštiti i očuvanju dokumentarne baštine. Prvi dokumenti i njihove zbirke uvršteni su u nacionalni registar Pamćenja sveta 2006. godine.
Ovo potresno svedočanstvo Dalije Grinkevičjute, rukom pisano tokom 1949. i 1950. godine prvi put je objavljeno 1979. godine, na litvanskom jeziku. Prevedeno je na više svetskih jezika, a na srpskom u ediciji Klepsidra izdavačke kuće Clio 2020. godine u prevodu sa litvanskog Mirjane Bračko.
Knjiga govori o neobičnoj sudbini i hrabrosti mlade Dalije Grinkevičjute koja je posle sovjetske okupacije 1941. godine deportovana iz Kaunasa u Altajski kraj.
Autorka piše o svojoj deportaciji iz Kaunasa, bivše privremene prestonice Litvanije u Altajski kraj, a potom, preko Jakutska do Tiksija, na jedno ostrvo na ušću Lene, severno od Arktičkog kruga. Imala je četrnaest godina kada je deportovana zajedno sa majkom i bratom. Pošto je pobegla nazad u Litvaniju, ilegalno je živela tamo, da bi je, godinama kasnije, ponovo otkrili i vratili u Sibir. Posle prvog boravka u Sibiru, zabeležila je svoje uspomene, a beleške je sakrila u jednu teglu i zakopala ih u baštu. Kada se vratila sa druge deportacije – nije mogla da ih pronađe. Studira, kasnije radi kao lekar, ali je vlasti ne ostavljaju na miru. Umire u 60. godini. Zapisi skriveni u zemlji, u vrtu, slučajno su pronađeni nakon njene smrti.
