Alan Ford je italijanski strip, koji su stvorili scenarista Lučano Seki (pseudonim Maks Bunker) i crtač Roberto Raviola (pseudonim Magnus). Strip je bio politička satira koja kao osnovu radnje koristi parodiju na glamurozne tajne agente poput Džejmsa Bonda. Lik Alana Forda Magnus je nacrtao po uzoru na britanskog glumca Pitera O’Tula, dok je u liku Boba Roka dao sopstvenu karikaturu.
Prvi broj Alana Forda izašao je u Italiji u maju 1969. Strip je na početku tako slabo prolazio kod publike da su njegovi autori razmišljali i da ga ugase, ali nakon što se u jednoj epizodi pojavio Super-Hik strip je stekao veliku popularnost. Nakon broja 75. Magnusa kao crtača zamenjuje Paolo Pifarerio. Nakon toga dolazi do postepenog ali stalnog pada kvaliteta stripa.
U bivšoj Jugoslaviji Alan Ford je od 1972. izdavao zagrebački Vjesnik. Strip je izlazio na dve nedelje. Vjesnikovo izdanje karakteriše izuzetno duhoviti prevod Nenada Briksija, a mnogobrojni citati iz Briksijevog prevoda su postali deo popularne kulture na čitavom srpskohrvatskom govornom području.
Zbog izuzetnog prevoda koji je najviše doprineo kultnom statusu ovog stripa u Jugoslaviji danas se smatra da je Nenad Briksi treći autor ovog stripa.
Izgleda da je konačno došao kraj Alanu Fordu.
Popularni Maks Bunker je za italijansku televiziju izjavio da će 660. epizoda biti poslednja.
Lazar Džamić je 2012. godine objavio prvo izdanje knjige Cvjećarnica u kući cveća. Knjiga se sa sociološkog i istorijskog aspekta bavi fenomenom popularnosti Alana Forda u Jugoslaviji, koja je bila veća nego i u matičnoj Italiji i svim drugim zemljama u kojima je ovaj strip izlazio.
Autor u jednom intervjuu objašnjava da je jedno od njegovih tumačenja ove popularnosti sledeće: “Postojala je jedna interesantna dihotomija između autentičnog verovanja da živimo u jednoj od najboljih država u svetu i istovremeno shvatanje da tu mnogo šta ne valja i ne funkcioniše i da je mnogo šta privid. To jeste jedna vrsta alanfordovske poetike, što je stripu davalo dodatnu oštricu”.
